"Dedem Abhazdı"dan"Babam Abhazdı"ya!

"O,dad, Föarah, Anavatanımızdan ayrıldığımız gibi, sapasağlam bu kıyıya gelebildiğimizi sanma.Gemilere binip Karadeniz’e açıldığımız günden itibaren, bitmeye başlamıştık zaten!"

(Bagrat Şinkuba, Son Wubih,Tarihsel Roman, Abhazca, Alaşara Yayınları, 1979, s.126) Yaşamım boyunca duymaktan korktuğum,çekindiğim,ürktüğüm bir sözcüktü,başlıkta yer alan "Dedem Abhazdı (Çerkezdi) "veya "Babam Abhazdı (Çerkezdi)".Çok değil 25-30 yıl öncesinde "Dedem Abhazdı (Çerkezdi)" sözcüğünü duymaya başladığımızda.Ancak bugün geldiğimiz noktada üzülerek ifade etmek zorunda kaldığım "Babam Abhazdı (Çerkezdi)" sözcüğünü duymaya başladık.

Büyük ozan ve romancı Bagrat Şinkuba'nın tarihsel romanında roman kahramanının başlıkta yer alan sözleri gerçeğe dönüşen bir kehanet gibi yaşamımızda yer almaya başladı.

Yaşadığımız ülkede sosyal ve kültürel bir hastalık halindeki "Her şeyi kadere bağlamak" eğilimini benimseyip biz de kaderimize razı mı olacağız? Çağımızın kolaycılığına, bencilliğine kapılıp, asimilasyonun acımasız çarkları arasında ezilip gidecek miyiz?

Oysa tarihin bizlere sunduğu kaçırılmayacak fırsatlarımız var.40 yıl önce haritadaki yerini bile göstermekte zorlandığımız Anavatanlarımız bugün bir adım ötemizde. Kısır siyasi çekişmelerle kaybettiğimiz zaman çok hızlı akıp gidiyor,aklımızı başımıza devşirme vaktimiz gelmedi mi? Anavatanlarımızdan sürülme sebeplerimiz halen yakamızı bırakmazken biz kaderimize teslim mi olacağız? Kendi kaderimizi ne zaman elimize alacağız.

"Dedem Abhazdı (Çerkezdi)"den "Babam Abhazdı(Çerkezdi)" noktasına ne kadar sürede geldiğimizi herkes azıcık düşünerek bulabilir.

Babasının Abhaz (Çerkez) olduğunun bile farkında olmayan nesiller bu gidişle çok uzakta değil. Kişiselliğinizi, bencilliğinizi, bulunmazlığınızı bir kenara bırakın ve empati yapın. Çok geç olmadan.

Saygı ve sevgilerimle.

R.Cengiz Koç Aşba

18.04.2024

Bursa