Aslen Sakarya  Çaybaşı Yeniköy doğumluyum. Kimliğimde doğum tarihim 1954 yazıyorsa da babam Kore’de askerlik yaptığı için benim de Kore de asker olmam ihtimali üzerine dedem Asanba Mustafa Sanbay yaşımı küçük yazdırmış.

Çok küçük yaşlarda Sakarya’dan İstanbul’a göç gittik. O yaşta bir çocuk hatırlar mı bilmiyorum ama ben hatırlıyorum. Yataklar simit Adapazarı’ndan İstanbul’a Haydarpaşa’ya göç. Sonra vapur arkasından yine tren ver elini Zeytinburnu. Sakarya’da 150 dönüm arazi, iki katlı sekiz odalı bir evi bırak Zeytınburnun da iki odalı bir gecekonduya. Sebep, Babamın Gislaved (Cızlavet) Lastik Fabrikasında işbaşı yapması. Daha sonra iş değişikliği bu kez de ver elini Üsküdar Tarih 1960. İhtilal olmuş, kardeşim olmuş ben ilkokul 2. sınıftayım. Eğitim hakkımı Üsküdar/Bağlarbaşı Cumhuriyet Lisesinden mezun olarak kullandım. Sonrası yaşam mücadelesi.1976 yılında askerliğimi bitirdiğimde 2 erkek bir kız kardeşim de olmuştu. 1997 yılında emekli oldum. Çalışmaya devam ta 2002 yılına kadar 2 firmada yönetici olarak çalıştım. 1992-97 yılları arasında kendi çapımda hatırı sayılı 3-4 tane inşaat taahhüt işleri gerçekleştirdim. Devlete vergi ödedim, benimle çalışan mesai arkadaşlarımı emekli ettim. Beş Nisan ve 99 depremini yaşadıktan sonra ne sermaye kaldı ne takat.

İstanbul Abhaz Kültür Derneği’nde Rahmetli Aşamba Mümtaz’ın başkanlığı zamanında dernek üyesi oldum. 1980 ihtilalı ile uzun süre kapalı kalan dernek üyeler arasında iletişimi de zora soktu. O tarihe kadar tek kelime bilmediğim Abhaz lisanını öğrenme gayreti içinde bugün rahmet ve saygı ile andığım Aşamba Mümtaz’ın armağan ettiği ANBAN sayesinde öğrenme heveslisi oldum. Rahmetli Mümtaz’ın armağan ettiği ANBAN annemin sıkıyönetim korkusu ile sobada imha etti. Çok üzülmüştüm. 2010 yılında Abhaz Dernekleri Federasyonu kurulunca Abhazya seyahatlerimde birkaç çeşit Anban, sevgili kardeşim Sariya Amıçba ve Oktay Chkotu’nın hazırladığı Abhazca Türkçe Konuşma Klavuzu sahibi oldum.

1992 de iki çocuk babasıydım.1996 yılında Avrasya Feribotu olayı ile Asya ve Avrupa’yı sarsan eylem ulusal kimliğimin yeniden şahlanmasına sebep oldu. 2008’e kadar Abhazya tanındı, tanınacak, İstanbul, Sakarya, Düzce, Ankara koştur koştur.

Abhazya’nın tanınması öncesi ve sonrası Abhaz Yapılanması koşturmacısı. Ver elini Türkiye. Ankara, Bolu, İnegöl, İstanbul, Düzce bir araya geldi Abhaz Dernekleri Federasyonu (Abhaz-Fed) Bu da yetmezdi. Bilecik, Bursa, Darıyeri, Eskişehir,Tokat  Fındıcak, Karaelmas, Kayalar, Kocaeli, Sakarya, Samsun, Sinop, Tufanbeyli. Henüz Abhaz Dernekleri Federasyonu üyesi değil ama Yozgat Osmaniye sevincim oldu.

Abhazya Cumhuriyeti Geri Dönüş Devlet Bakanlığı/Komitesi bünyesinde çıkarılan baskısı Türkiye’de yapılan  “Apsadgiıl Agueysıbjı” gazetesi çalışmaları içerisinde basın payesi verilen birkaç kişiden biri oldum. Yeter mi? Yetmez tabi. Bir müddet Abhaz Haber ve  Abhaz Postası Editörlüğü. Hz. İbrahim’i ataşe atan Nemrut’a hizmet olsun diye odun taşıyan katırlar olduğu gibi ateşi söndürmek için su taşıyan karıncalar var. Artık Sakarya’dayım. İstanbul 4 yıl önce geride kaldı. Dedim ya. Bizim ki karınca misali.